Savremena politička kriza Crne Gore i rješenja

PIŠE: Mr Aćim Višnjić, književnik

Savremena crnogorska politička dešavanja, a tragikomična, još uvijek(!) nalažu ozbiljnu analizu uzroka i mogućih odgovora  koji bi mogli, ali i morali, unijeti novine u cjelokupni korpus najozbiljnijih pitanja postojanja i opstojanja Crne Gore.

Aktuelna i višedecenijska apsolutistička vladavina komunističkih i neokomunističkih vazala danas je dovela zemlju i narod u najdublje sukobe, još uvijek verbalne, u njenoj istoriji.

Na sceni je crnogorski vladajući fašizam otvorenog i ratničkog tipa, protiv Crnogoraca srpske nacionalnosti. Oni su zapravo neokomunisti, a njihov fašizam je komuno fašizam, ili ratništvo protiv svoga naroda.

Na silu su stvorene takve podjele koje će neminovno eskalirati u bratoubilački rat, ako se hitno ne nađu načini da  zaustave suludu trku podjela i započnu  najozbiljnije razgovore utemeljene na faktima  urušavanja društva i države.

Sve je počelo bratoubilačkim ratom 1941. godine i sad se hoće taj zlokobni antisrpski projekat završiti golom silom, a to znači i krvoprolićem.

Soldateska aktuelnih vlastodržaca je jasno stavila do znanja da tako nešto je aktuelno, pod izgovorima ugroženosti države, a tu državu u propast vode direktno oni, neokomunisti i njihovi inostrani nalogodavci.

Pored novonastalih država i nacija tu je i Crna Gora, kost u grlu zapadnom političkom krugu, na čelu sa Vatikanom i NATO paktom. Nimalo zanemarljiv problem, uključujući  i našu opuštenost  pred direktnim opasnostima. Budući da se na čelu države Crne Gore nalaze antisrbi i da se takav trend neće tako brzo zaustaviti.

Sve političke snage srpskog naroda u Crnij Gori moraju misliti na stvaranje pravnih mehanizama koji će isključiti vandalsko i apsolutističko ponašanje svih nedobronamjernih pojedinaca, ili partija i stranaka u Crnoj Gori, sa naglaskom na nosioce antisrpskih politika.

Uočljivo je da se diktatorski režimi i pojedinci, iz mandata u mandat, nasilnički odnose prema srpskim pojedincima i samoupravnim zajednicama, te je potrebno odmah stvarati regionalne zajednice, po ugledu na Evropu i njene pozitivne zakone.

Tako je, jedino, moguće obezbijediti sva nacionalna prava Srba u Crnoj Gori, ali i ostalih, ali prije svega totalno zaustaviti diktatorsku samovolju crnogorstvujušćeg fašizma. 

Poznato je kako je srpski narod izvan Stare Crne Gore ušao u crnogorsku državu, kada nije postojala crnogorska nacija i nacistički komunizam.Svi su bili Srbi i iz te logične istorodne, vjerske, kulturološke i svake druge istosti proširili su teritoriju Crne Gore, teritorijalno i brojnijim stanovništvom.

Ko daje pravo bilo kome danas u Crnoj Gori da zlostavlja, unizuje i asimiliše srpski narod u vještačku crnogorsku naciju, isfabrikovanu iz vlastitog srpskog naciona?

Primjera radi, teritorija Stare Hercegovine i njeno stanovništvo, pokrivaju najveći dio Crne Gore. Tu je i ogroman prirodni i privredni potencijal, a drastično zaostaje u ukupnom razvoju i standardu od nekih djelova Crne Gore, koji joj vidljivo eksploatišu ogromne resurse.

Isto tako stoji sa istočnim velikim graničnim područjem bjelopoljske i beranske opštine, Bratonožića, Kuča, sve do Podgorice.

Tačno se znaju teritorije većinskog srpskog stanovništva koje se moraju regionalizovati i adekvatno tome  napraviti ustav i svi pravni mehanizmi koji će besprekorno zaštititi i sigurnost države i naroda sa nacionalnim pravima i u vrešenju vlasti i sprečavanju od crnogorstvujušće majorizacije. 

A ti crnogorstvujušći su uglavnom iz stare Crne Gore, a njihovi predstavnici su danas pokriveni imenom i nedjelom veleizdajnika Crne Gore, fašistom Milom Đukanovićem.

Vrijeme je skoro isteklo, te stoga i hitno treba započeti realizaciju naznačenog političkog programa, koji je prirodan odgovor antisrpstvu, ali i iskorak za spasenje države Crne Gore.