Piše:
Vede su himne u kojima su sublimirana sva dotadašnja znanja, iskustva, običaji, mudrosti, poslovice izreke i sve ostalo što je bilo dio svakodnevnog života, sa ciljem da poduči i pomogne tadašnjim ljudima.
Nastale su u periodu od 5 do 3 hiljade godina prije nove ere. Značajne su za istoriju, jer se po njima može pratiti porjeklo naroda u cijelom tada poznatom svijetu. Jedinstvene su i divne, jer se sve u njima zasniva na svetosti bračnog i porodičnog jedinstva, a sve je okruženo vjerom i tradicijom.
Najkraće rečeno, Vede su srbska mudrost, srbska tehnika, i srbski jezik. U njima se prvi put pominju letilice i amfibije. Zar je onda čudno što Dr. Deretić pronalazi dokaz da je prva letilica napravljena u srednjem vijeku u Hercegovini?
Njemački Švajcarac Adolf Pitke doslovno tvrdi da je jedan narod nadaren mudrošću uspio svojim radom da pobijedi surove uslove svog opstanaka.
Taj narod je razvio i svoj jezik i zbog svoje brojnosti naselio sve prostore između Indije i Atlantika. a sve to mnogo, mnogo prije Hrista.
Posebno ističe da su iz ovog naroda nastali mnogi narodi, a da je jezik ovog naroda bio osnov za nastanak mnogih jezika. Po Pikteu to je jezik - Majke.
Istovremeno tvrdi da je to jezik Veda, ističući da je glasovni sistem tog jezika veoma skladan: U njemu su tri roda i sedam padeža, te se jedino sa njim mogu razlikovati nijanse vremena i načina.
Po svemu iznijetom kod Piktea, taj jezik je najbliži savremenom srpskom jeziku, jer takva skladnost se ne nalazi ni u jednom drugom nama poznatom jeziku.
Olga Luković - Pjanović dokazuje da su iz srpskog nastali grčki i latinski jezik. Francuz Levek ističe da je srpski jezik dao prve i najstarije osnovne elemente latinskom jeziku.
Dankovski decidno tvrdi da su grčki i latinski jezik nastali iz srpskog jezika.Mnogo puta citirani Strabon navodi da je latinski najprije bio središnja grupa dijalekata sabinskog jezika, a Sabini su bili drevni Srbi, prvi stanovnici Apeninskog poluostrva.
Sokrat, nesumnjiva antička veličina ističe da su Grci bili potčinjeni Varvarima i da su govorili njihov jezik.
Pišući o Vedama M.V. Neve naglašava: " Vede su otmene, snažne, jednostavne, ali istovremeno nisu lišene umjetničke vrijednosti".
Dalje navodi:" ovaj jezik je muzikalan, zvučan, harmoničan, i čudesan i pristaje i muškom i ženskom rodu, a dobar je za pjevanje ljubavnih pjesama, kao velikih i krvavih podviga. Zato je ovaj jezik zvučan i otmen, Srbin govori polagano, jer dušu srpsku zagrijava južno sunce.
Konstrukcije rečenica u srpskom jeziku su jednostavne, imaju izuzetan smisao za preciznost i maštovitost. Ako su ikada jedan narod i jedan jezik stvoreni za vladavinu javnim raspravama - to je sigurno srpski jezik i srpski narod".
Francuz Ami Buke ističe: " ... da Srbi posjeduju tako lijepu poeziju i samo to bi trebalo da obaveže sve ostale narode da uče njihov jezik".
Pavel Šafarik kao nesumnjivo, govori da je narod koji je napisao Vede - srpski narod.
Ovim, ali mnoštvom drugih dokaza nesumnjivo je utvrđeno da su Vede nerazdvojivo vezane za srpski jezik i srpskim pjesništvom. Vede na srpskom jeziku imaju značenje Vida i Znanja.
Siprijan Rober dokazuje da su svi slovenski jezici nastali iz srpskog jezika - jezika "pramajke".
Samo i jedino u srpskom jeziku korijen Vid zadržava vedsko-srbsko značenje Svetog, Unutrašnjeg,
Vede su najstariji indoevropski pisani spomenik koji čini poetski zbornik od oko hiljdu himni. Himne su sve posvećene božanstvima, mitskim bićima, vjerovanjima, običajima. U nauci za Vede kažu da je opšte priznato vrhunsko djelo ljudskog uma. Iz Veda saznajemo da je narod koji ih je stvorio bio miran i spokojan, samopouzdan u svoje znanje i energiju, ali i da je bio u neprestanoj borbi za opstanak sa svojim susjedima.
Vede čuvaju poetska poimanja zakonitosti ljudskog života i življenja u jednoj pradavnoj epohi, a sve zasnovano na svetosti kuće, porodice i zemlje.
Nije teško zaključiti da i danas to isto predstavalja ideal i najveću vrijednost među svim Srbima. Vede su se kod nas pojavile poslije pohoda Nina Belovog oko 2000 prije nove ere, mada su nastajale mnogo ranije i u dugom vremenskom periodu.
Na zapadu se kaže da su Vede napisane na sanskritu, a to je samo zbog toga da se sakrije srpski jezik, mada u velikom oksfordskom sansritsko - engleskom rečniku ima jako mnogo riječi koje su i danas u modernom srpskom rječniku gotovo identične.
Slično je i sa ostalim "slovenskim jezicima", jer istina se ne može sakriti.
Naravno da sam spreman da nabrojim više stotina takvih riječi, koje su istoričari umjetnosti, lingvističari, istoričari jezika, ali i mnogi drugi intelektualni autoriteti otkrili, ali za to mi treba još jedan ovoliki tekst.
Naravno, ako bi se neko stručno i odgovorno prema nauci našao da traži, rado ću se odazvati.
Kod Srba se riječ Veda tumači korijenom srpskog pojma : Vid, Vidovitost i znači Znanje, Svetost.
U korijenu riječi Vid je poimanje mudrosti i svetosti. Bog je kod drevnih Srba Svetovid i njemu je danas posvećen Vidovdan.
U Vedama su mnogi nazivi mjesta, rijeka, planina , jezera, koji se mogu tumačiti samo uz znanje srpskog jezika.
Šafarik svečano izjavljuje : "U Evropi ni za jedan drugi narod osim za Srbe ne može se reći da je bio u Indiji".
(Autor je profesor istorije i direktor Izdavačke kuće "Jerusalim" iz Bara)
