Sa svetima da upokoji Gospod dušu prestavljenog sluge Božjeg protojereja-stavrofora o. Dragana Ristića.
Danas, na praznik Svetog Simeona Mirotočivog, mnoge Barane je potresla tužna vijest o smrti ovog dragog čovjeka, kako mu i ime govori.
Rođen je u Baru 1. 8. 1969. godine, kao jedno od petoro djece koje su izrodili Jovica i Kosa. Kosa mlada napušta ovaj svijet i sva briga o podizanju djece pada na blagog, vrijednog i pobožnog oca porodice, koji se kasnije, izvevši djecu na put, zamonašio dobivši ime Jovan. Mnogi od nas ga se i sad sjećaju kao prvog monaha tek osnovanog manastira Ribnjaka kod Bara, u čijoj izgradnji je kao mirjanin, pomažući ocu Bogiću Femiću i sam učestvovao.
U tim vremenima, kada je Crkva u Crnoj Gori još izložena progonu, otac Jovan se vezao za Crkvu i postao barskom parohu ocu Bogiću vjerni pomoćnik i satrudnik, a ljubav prema Crkvi je prenio i na svoju djecu. Tako je i otac Dragan krenuo putem Hristovim, odlučivši da upiše srednju bogoslovsku školu u manastiru Krka. Mislim da je on prvi Baranin koji je ovim putem krenuo u posleratnom komunističkom periodu. Njegov otac je zbog toga više puta privođen od Udbe na saslušanje. Po završetku školovanja vraća se u Bar i stavlja se na raspolaganje Crkvi i ocu Bogiću, čijim blagoslovom je i krenuo u bogosloviju.
Naročito su danas tužni njegovi tadašnji đaci, kojima je otac Dragan početkom 90-tih držao časove crkvenog pojanja i vjeronauke, usađujući u njih ljubav prema Svetom bogosluženju. Dalje ga Gospod vodi na pastirsku službu u Berane, gdje je Gospodu i narodu vjerno služio do današnjeg dana, uz pomoć i podršku svoje supruge Suzane i četiri divne ćerke.
Carstvo nebesko i vječnaja pamjat dragom ocu Draganu!
Slavica Orlandić
-200x200-rez.jpg)
