HIC RHODUS, HIC SALTA: Vladari iz senke (2) - Kome smeta Srbica odnosno Vinčansko pismo

PRIREDIO: Igor Rems

U Americi (SAD) je osnovan institut za proučavanje Vinčanskog pisma (tzv Podunavskog pisma, kako ga nazivaju zapadnjaci na čelu sa Nemačkom, prim. autora) kome je pravo ime-Srbica, a Srbiji je poslat javni i zvaničan dopis da srbska naučna, stručna javnost nema pravo da se bavi proučavanjem istog ???

Kakva je to koiscidencija da Amerika zabranjuje Srbiji rad na daljem proučavanju Vinčanske civilizacije sa ruskim započinjanjem SVO u Ukrajini?
Ili je to puka slučajnost?

Nedugo posle primljenog dopisa u Srbiji dolazi do izmeštanje katedre za Istoriju iz zgrade Filozofskog Fakulteta u Beogradu a u jednom obraćanju javnosti presednik govori kako su Srbi došli na Balkan krajem VI-og i početkom VII-og veka nove ere ???
To njegovo obraćanje prošlo je gotovo nezapaženo od strane srbske javnosti, koja je, opterećena egzistencijalnim problemima.

U sećanju su mi ostala dva susreta predsednika Srbije sa predsednicima Italije i Izraela gde su i jedan i drugi u ragovoru sa predsednikom Srbije rekli, zapravo, ponosno istakli višemilenijumsko prijateljstvo između “naših naroda”! Naravno Italijan aludirajući na najmanje 17 rimskih imperatora koji su poticali sa teritorije današnje Srbije a Izraelac je mislio na kontakt naših naroda još od Vavilona…
Predsednik Srbije ih je u čudu gledao, ne shvatajući poentu jer da je shvatio ne bi sebi dopustio, da govori kako smo na Helm došli u VI ili VII veku! A tu se krije i srž celog problema koji je obrađen u prvom broju ove kolumne! Sve poništiti, svako sećanje a naročito kulturu!

Katedre Filološkog fakulteta odavno se degradiraju i samo što se ne ukine katedra za Srpski jezik i književnost a o katedri za klasične nauke (na istom Filološkom fakultetu) da i ne govorimo . Katedru za proučavanje Sanskrta nikada  Srbija nije ni imala, a toliko zajedničkog je u srbskom jeziku i sanskrtu!… postavlja se pitanje-Zašto?
Ova digresija je bila neophodna kako bi videli uzajamnu povezanost.

Dakle, zašto bi nekome bilo toliko stalo da osporava našu očiglednu autohtonost na sopstvenim matičnim teritorijama Centralnog Helma odnosno Balkana, uprkos dokazima genetskim, jezičkim i kulturnim (etnološkim)?  Kome i zašto može toliko da smeta naše prisustvo kao i istorijsko pravo nad sopstvenim etničkim i kuturnim teritorijama?

Zato je katedra za arheologiju demontirana još početkom devedesetih godina, jer “ neko” sledi naloge “odozgo, iz senke” a arheologija kao nauka zadire u politiku time što pribavlja i materijalne dokaze prisustva nekog naroda/grupe na određenim teritorijama čim taj narod/grupa ima pravo prvenstva nad određenim teritorijama. Dakle,  ovo je sve odavno planirano i sprovodi se uprkos svim relevantnim dokazima o kulturnom i etničkom kontinuitetu našeg naroda na svojim matičnim teritorijama.

Uglavnom, planovima tvoraca projekta Velike Hazarije očigledno jako smeta srbski kulturni i etnički kontinuitet iz za sada javno neizrečenih i mističnih, misterioznih, razloga a koji zadiru u samu tajnu nastanka njihovog postojanja na istorijskoj sceni te njihovog identiteta i samobitnosti.
Interesantno a samim tim i kontraverzno je da su u tim gibanjima koja su se dešavala na EH jugoslovenskim prostorima devedesetih,  involvirala i , ostala po zlu, upamćena imena: Medlin Olbrajt, Ričard Holbruk, Vesli Klark,  Voren Cimerman, Džejms Rubin… i mnogi drugi kojima je zajedničko: HAZARSKO poreklo!
Presednik sadašnje Ukrajine Zelenski je takođe Hazar! 

Da li je ovo samo slučajnost ili teorija zavere?
Karl Gustav Jung je rekao da Slučajnosti ne postoje a teoretičari zavere?

Šta kaže Britanika o Hazarima?

Hazar, član konfederacije turkijskih plemena koja su krajem 6. veka nove ere osnovala veliko trgovačko carstvo koje je pokrivalo jugoistočni deo moderne evropske Rusije. Iako poreklo termina Hazar i rana istorija hazarskog naroda nisu jasni, prilično je sigurno da su se Hazari prvobitno nalazili u regionu severnog Kavkaza i bili deo zapadnog turkijskog carstva (Turkestanu). Hazari su bili u kontaktu sa Persijancima sredinom 6-og veka nove ere i pomagali su vizantijskom caru Irakliju (vladao 610–641) u njegovom pohodu protiv Persijanaca.

Do početka 7-og veka, Hazari su postali nezavisni od turkijskog carstva na istoku. Ali do sredine tog veka, rastuće carstvo Arapa prodrlo je čak do severnog Kavkaza, i od tada pa sve do sredine 8-og veka Hazari su vodili niz ratova sa Arapskim carstvom.

Arapi su u početku primorali Hazare da napuste Derbent (661), ali oko 685-e godine Hazari su kontranapadima prodrli južno od Kavkaza u današnju Gruziju, Jermeniju i Azerbejdžan. Hazari i Arapi su se direktno borili u Jermeniji tokom 720-ih godina, i, iako je pobeda više puta prelazila sa jedne strane na drugu, arapski kontranapadi su na kraju primorali Hazare da se trajno povuku severno od Kavkaza. Početne pobede Hazara bile su, međutim, važne, jer su imale efekat trajnog blokiranja arapske ekspanzije ka severu u istočnu Evropu. Pošto su bili primorani da pomere centar svog carstva na sever, Hazari su posle 737-e godine osnovali svoju prestonicu u Itilu ili Atil (koja se nalazila blizu ušća reke Volge) i prihvatili Kavkaske planine kao svoju južnu granicu.

Međutim, tokom istog perioda, oni su se proširili na zapad. Do druge polovine 8-og veka, njihovo carstvo je dostiglo vrhunac svoje moći — prostiralo se duž severne obale Crnog mora od donjeg toka Volge i Kaspijskog mora na istoku do reke Dnjepar na zapadu, do samog Kijeva ( prim. autora). Hazari su kontrolisali i naplaćivali danak od Alana i drugih severnokavkaskih naroda (koji su živeli između planina i reke Kuban); od Mađara koji su naseljavali područje oko reke Donjec, od Gota, i od grčkih kolonija na Krimskom poluostrvu. Volški Bugari i mnogobrojna slovenska plemena takođe su priznavali Hazare kao svoje gospodare.

Iako u osnovi turkijske prirode, hazarska država je imala malo sličnosti sa drugim turkijskim carstvima centralne Evroazije. Na čelu nje je bio izolovani vrhovni vladar polureligioznog karaktera zvan kagan - koji je imao malo stvarne moći - i plemenski poglavari, svaki poznat kao beg. Vojnoj organizaciji države takođe, izgleda da je nedostajala snaga onih iz većih turkijsko-mongolskih carstava. Hazari su bili skloniji sedentarnom načinu života, gradeći gradove i tvrđave, obrađujući zemlju i sadeći bašte i vinograde. Trgovina i prikupljanje danka bili su glavni izvori prihoda. Tekstovi iz 9-og i 10-og veka tvrde da su Hazari prihvatili judaizam u 8-om veku.

Mnogi istraživači zbog nedostatka arheoloških ili drugih fizičkih dokaza dovode u pitanje istinitost ovog preobraćenja.

Istaknutost i uticaj Hazarske države ogledali su se u njenim bliskim odnosima sa vizantijskim carevima: Justinijan II (704) i Konstantin V (732) imali su po jednu hazarsku ženu. Glavni izvor prihoda carstva poticao je od trgovine, a posebno od hazarske kontrole nad trgovačkom rutom istok-zapad koja je povezivala Daleki istok sa Vizantijom i rutom sever-jug koja je povezivala Arapsko carstvo sa severnim slovenskim zemljama.

Prihod koji je poticao od carina na robu koja je prolazila kroz hazarsku teritoriju, pored danka koji su plaćala podređena plemena, održavao je bogatstvo i snagu carstva tokom celog 9-og veka. Ali od 10-og veka carstvo, suočeno sa rastućom moći Pečenjega na severu i zapadu i Rusa oko Kijeva, doživelo je pad.

Kada je Svjatoslav, vladar Kijeva, pokrenuo kampanju protiv Hazara (965), moć Hazara je bila slomljena. Iako su se Hazari nastavili pominjati u istorijskim dokumentima sve do 12-og veka, do 1030-e godine njihova politička uloga u zemljama severno od Crnog mora je znatno oslabila. Uprkos relativno visokom nivou hazarske civilizacije i bogatstvu podataka o Hazarima koji su sačuvani u vizantijskim i arapskim izvorima, nije sačuvan ni jedan red hazarskog jezika.

Da li imamo hrabrosti da kažemo da se od samih početaka služe preuzimanjem tuđeg kulturnog identiteta, počevši od jezika, preuzimaju feničansku azbuku do istrebljenja autohtonih populacija i preuzimanja njihovih teritorija … dakle isto što se i danas dešava.

Kako se jedan od najuspešnijih istorijskih falsifikata ne bi urušio (u sopstvenoj laži) neophodno je uništiti svaki trag originalnog (genuine) nosioca kulturnog identiteata i genetski definisanog porekla . Njihovo genetsko poreklo te identifikacija kao Rodno - Krvno vezane zajednice nije moguće utvrditi jer ne postoji . Ta zajednica je napravljena na drugim osnovama - koje se mogu definisati kao kvazireligiozno, pljačkaško udruživanje radi ostvarenja koristi u cilju uspostavljanja totalne kontrole i vlasti nad narodima i njihovim teritorijama po njihovom nahođenju.

Pretvaranjem slobodnih ljudi u robove, a to rade koristeći se nelegitimnim sistemom zelenaštva (koje je bilo zabranjeno zakonom), te ekonomijom duga uz kontrolisanje ratova , revolucija ( Francuska buržuoska revolucija, Boljševička) itd u cilju potpunog pokoravanja slobodnih društava i ljudi .