Sedam sati rasprave i jedna istina: Vlast u Baru se raspada
Današnja dugotrajna rasprava o Predlogu budžeta za 2026. godinu u Skupštini opštine Bar, okončana otvorenim i oštrim sukobom između predsjednika Skupštine Branislava Nenezića i predsjednika Opštine Dušana Raičevića, predstavlja mnogo više od proceduralnog spora ili različitog tumačenja Poslovnika. Ono čemu je javnost svjedočila jeste kulminacija dugotrajnih neslaganja i odavno poljuljanog, ako ne i potpuno izgubljenog povjerenja na relaciji DPS–SD, stranaka koje dominantno, ali očito samo formalno čine vlast u Baru.
Iako se koalicija i dalje održava na papiru, sve je očiglednije da ona u političkoj stvarnosti funkcioniše isključivo zahvaljujući fingiranju jedinstva i pukoj aritmetici tanke većine. Ta većina, krhka i nestabilna, već duže vrijeme ne počiva na zajedničkoj viziji razvoja grada, već na međusobnom trpljenju i odlaganju neminovnog raspleta.
Upravo je rasprava o budžetu, kao ključnom dokumentu koji odražava prioritete vlasti, ogolila sve dubine tog odnosa. Nakon sedam sati rasprave, u završnici sjednice predsjednik Opštine je pokušao da kroz završnu riječ uvede nove predloge koji se tiču infrastrukturnih projekata i uređenja prostora. Takav potez izazvao je burnu reakciju predsjednika Skupštine, koji je ocijenio da je riječ o kršenju Poslovnika i direktnom nepoštovanju zakonodavnog tijela.
Razmjena riječi koja je uslijedila pokazala je da problem nije u jednom ili deset amandmana, već u suštinskom odsustvu političke koordinacije i uvažavanja. Nenezić je javno podsjetio da je Skupština ta koja bira izvršnu vlast i da predsjednik Opštine ima obavezu da prema njoj pokazuje institucionalno poštovanje, uključujući blagovremeno izjašnjavanje o amandmanima i puno prisustvo tokom rasprave.
S druge strane, insistiranje Dušana Raičevića da je sve urađeno u skladu sa Poslovnikom nije umanjilo utisak da između dva ključna nosioca vlasti više ne postoji elementarno političko povjerenje. Upravo zato je poruka predsjednika Skupštine da se „na ovaj način budžet neće usvajati, dok on sjedi u toj fotelji“, odjeknula kao upozorenje da institucionalna blokada nije isključena.
Dodatnu težinu cijeloj situaciji dala je i intervencija odbornice Demokrata Valentine Minić, koja je ukazala da se podnošenjem amandmana van propisanog roka ulazi u opasnu zonu kršenja pravila, te da Skupština ne smije postati talac improvizacija i naknadnih političkih dogovora. Ta reakcija je, faktički, dala formalni osnov da se predlozi predsjednika Opštine u potpunosti odbace.
Da je riječ o dubljoj političkoj krizi, a ne o izolovanom incidentu, najotvorenije je formulisao odbornik opozicionih Demokrata Momčilo Leković, opisujući dešavanja kao „raspad koalicije uživo“. Ta ocjena, ma koliko zvučala oštro, sve je manje sporna i sve više dijeljena i među samim učesnicima vlasti, mada se to još uvijek ne izgovara javno.
Pauza u radu Skupštine, zatražena od strane Kluba odbornika DPS-a, može se tumačiti kao pokušaj da se kriza privremeno amortizuje, ali teško i kao rješenje. Naprotiv, sve je izglednije da bi upravo rasprava o budžetu mogla postati formalan povod za raskid koalicije i pad vlasti u Baru.
Takav rasplet, ma koliko politički turbulentan, otvorio bi i jedno suštinsko pitanje: šta je Bar dobio godinama ovakve vlasti? Grad koji po svom geografskom položaju, luci, turističkim potencijalima i ljudskim resursima zaslužuje daleko više, već dugo stagnira između nerealizovanih obećanja, nedovoljno jasnih razvojnih strategija i unutrašnjih političkih sukoba.
U tom kontekstu, prvi naredni lokalni izbori mogli bi postati ključni trenutak u kojem će Barani imati priliku da jasno i nedvosmisleno kažu šta misle o vlasti koja se održava na ivici većine, bez stvarnog jedinstva i vizije. Do tada, svaka sjednica Skupštine, a posebno ona na kojoj se odlučuje o budžetu, biće potencijalna tačka preloma jedne koalicije koja, po svemu sudeći, već duže vrijeme postoji samo formalno.
